Zoeken in deze blog

Translate

zaterdag 31 december 2011

De geschiedenis van de racehelm (3): de jaren zestig

In de jaren vijftig werd de valhelm, als afgeleide van de motorsport, voorzichtig geïntroduceerd in de autoracerij. Toch duurde het nog tot eind jaren zestig alvorens de moderne racehelm zijn eerste entree maakte in de Formule 1.

Brits onderonsje

De klassieke helmen van de jaren zestig zijn die van de coureurs Graham Hill, John Surtees en Jim Clark. De Formule 1 was in deze jaren een vrijwel exclusief Brits onderonsje, met daarbij ook nog eens gevoegd de Schot Jackie Stewart.
Hill was het archetype van de Britse gentleman inclusief fraai gestileerde snor. Hij gebruikte als design voor zijn helm de kleuren van zijn roeiclub (London Rowing Club): rechtopstaande witte spaden tegen een donkerblauwe achtergrond. Tevens had hij in letters soms zijn naam op de zijkant van de helm staan. Mogelijk is hij daarmee de eerste coureur die dat deed.


De helm van zijn grote rivaal, Jim Clark, was minder bijzonder. De kleur was metallic donkerblauw zonder verdere franje.


Dan was de helm van John Surtees karakteristieker: wit met een blauwe streep. Surtees was eerder succesvol motorrrijder geweest. Hij is nog altijd de enige coureur die wereldkampioen is geworden op zowel twee als vier wielen. De helmen van Surtees waren van de firma Cromwell, die nog altijd een flink deel van de markt in handen had in de jaren zestig.


Zijn helm is tevens degene die in de openingsfase van de film Grand Prix uit 1966 is te zien zoals gedragen door de hoofdrolspeler Yves Montand, alvorens Surtees werd ontslagen bij het team van Ferrari. De racende zonen van Hill (Damon) en Surtees (Henry) zouden later het design van hun vaders helm overnemen.

Dan Gurney

De introductie van de moderne racehelm in de F1, eentje die het hele gelaat bedekt, staat op naam van Dan Gurney. Deze Amerikaan heeft overigens nog wel meer uitvindingen in de racerij op zijn naam, waaronder zelfs eentje vernoemd naar hemzelf. Gurney introduceerde de helm tijdens de verder nat verlopen Grand Prix van Duitsland op de befaamde Nürburgring in 1968 (het weer had hier verder niets mee te maken).


Gurney droeg dit type helm voor het eerst in de 500 mijlen van Indianopolis eerder dat jaar. Er zijn desondanks foto's dat Gurney, in elk geval gedurende de trainingen bij de Indy, nog met een ouderwets type helm rondreed.
De volledig gesloten helm was in 1966 voor het eerst op de markt bracht. De helm was van de firma Bell en heette de "Star". Gurney had duidelijk een bijzondere relatie met deze firma.


Ook andere producten werden overigens door hem 'celebrity endorsed'; hij was simpelweg een groot Amerikaans racer.


Tussenfase

Bijzonder intrigerend is onderstaande, niet gedateerde foto waarop dezelfde Dan Gurney te zien is met een experimentele tussenfase tussen de open en gesloten racehelm.


Bell

De firma Bell heette oorspronkelijk Bell Auto Parts en werd opgericht door Roy Richter in het gelijknamige plaatsje in de staat Californië. Hij is de bedenker en Bell de maker van de moderne val-of racehelm, zoals die sinds 1954 in diverse verbeterde versies door steeds meer coureurs werd gedragen. Het logo van de firma zou min of meer zijn eigen wereldfaam verwerven.


Het oorspronkelijke (basis)model heette de "500", vernoemd naar de grootste en beroemdste autorace ter wereld: de 500 mijlen van Indianapolis. De helm was gemaakt van fiberglas en daarmee stevig en licht tegelijk; hij geldt inmiddels tevens als een heuse design klassieker.
Deze helm werd voor het eerst gedragen door Cal Niday tijdens de 'Indy' van 1955. Hij crashte zwaar in de 170e ronde, liep daarbij een schedelbreuk op maar dankte zijn helm voor het voorkomen van ernstiger letsel.


Enkele jaren later, in 1957, werd dit type helm van binnen opgevuld met polyester schuim. Voor op de helm kon nog weer een apart vizier worden geplaatst; de stofbril bleef desondanks tot in de jaren zeventig standaard onderdeel van de outfit van een coureur.


Bijzonder design

De helmen waren net als in de jaren vijftig over het algemeen nog niet erg kleurrijk op enkele uitzonderingen na, zoals die van Jo Siffert en Chris Amon.
Amon wordt nog immer geklasseerd als de beste rijder die nooit een Grand Prix zou winnen. Hoewel hij aanvankelijk met een grijze helm met zwarte streep rondreed, reed hij sinds medio jaren zestig na enig experimenteren uiteindelijk met een wit exemplaar met fraaie blauwrode band. Bovendien stond later op de zijkant de afbeelding van een kiwi (Amon was een Nieuw-Zeelander).


De helm van Siffert was daarentegen knalrood met het Zwitserse landenkruisje wederom als kenmerkend element.


Gerelateerde blogs
De geschiedenis van de racehelm (2): de jaren vijftig
De geschiedenis van de racehelm (1)

Geen opmerkingen: