Pas getrouwd? De relatie Cameron en Rutte verbeeld

Er stond afgelopen vrijdag een wonderbaarlijke foto op de voorpagina van de NRC, met als ondertiteling: 'Cameron en Rutte trekken samen op bij de EU-top in Brussel.' Je had vroeger (en nog steeds) in kranten van die ingezonden rubrieken met een foto van de week en dan een lege tekstballon. Ik zou het, vanwege het actuele nieuws van vorige week, wel weten: 'Just got married'.

Summary
Any photograph delivered without the right information can be extremely misleading, both regarding its content (who? where?) and in its depiction of a given situation (what?). When not presented within the right context, its value as a source of information becomes basically useless. Photo journalism however tends to favour more and more composition and style above newsworthiness.

Puzzelstukjes

Foto's zijn, zonder de juiste informatie of metadata, eigenlijk net puzzelstukjes die je zelf naar believen kunt invullen. Evenzeer kan meegeleverde informatie (in dit geval de ondertiteling) op zijn minst voor verwarring zorgen en iemand op het verkeerde spoor zetten.
De focus van de fotograaf (vermoedelijk Jerry Lampen) lijkt hier duidelijk bij Rutte te liggen; Cameron is niet helemaal scherp in beeld gebracht en kijkt tevens weg van de fotograaf. Zien wij dus nou wel of geen portretfoto van twee politieke vrienden, zoals de ondertiteling suggereert?

Uitsnede

Rechtsachter in beeld valt nog een schouder te ontwaren van iemand anders. Hieruit blijkt eigenlijk al dat de ondertiteling niet klopt; Cameron en Rutte maken deel uit van een gezelschap. Wie namelijk de groepsfoto van de EU-top in Brussel bekijkt (de context), ziet dat Mark Rutte (tweede van rechts vooraan) bijvoorbeeld zijn handen in vrijwel identieke positie heeft gevouwen.

Familiefoto EU-top 8 februari 2013 in Brussel. Foto AP / Michel Euler

De foto op de voorpagina is dus een uitsnede van de gebruikelijke groeps-of familiefoto op een EU-top. Zelfs indien de fotograaf inderdaad alleen een foto heeft gemaakt met Cameron en Rutte in beeld, dan nog is de ondertiteling misleidend want hier slechts gebruikt als een metafoor.

Metafoor

Maar hoe zit het dan verder met die metafoor? In de hoofdtekst - over het omlaag brengen van de EU-begroting - wordt inzake enige gezamenlijke actie van Cameron en Rutte op dit of enig ander punt met geen woord gerept. De metafoor is daarom, binnen de context van de gepresenteerde informatie, ook nog eens onjuist. 
De redactie begaat hier dus niet één, maar twee missers. Bij de ondertiteling had hetzij een andere foto moeten staan (bv. van hun tweëen ergens in de wandelgangen) of bij de berichtgeving had om het even welke andere foto kunnen staan, aangezien zij niet treffend is voor wat wij lezen.
Wat we daarentegen wel te zien krijgen zijn Cameron en Rutte die zonder intentie samen op een foto staan en zonder enig bewijs gezamenlijk verantwoordelijk worden gehouden voor het omlaag brengen van de EU-begroting. Hier wordt de journalistiek kortom geweld aangedaan. Dit óf er wordt een onevenredig groot beroep gedaan op de voorkennis en of het inlevingsvermogen van de lezer.

Groepsfoto EU-top

Ook op andere EU-top familiefoto's staat Rutte bijvoorbeeld opvallend vaak voor Cameron gepositioneerd. Is dat louter toeval of geldt er soms altijd een vaste volgorde of protocol bij dit soort gelegenheden? Vast.
Worden de leiders daarbij gerangschikt op persoonlijke relaties, fysieke grootte of naar rato van de relatieve belangrijkheid van hun land? Waarschijnlijk een combinatie van alledrie.

Besprekingen onderhandeling EU-begroting: 22 november 2012.

En hoe zit het eigenlijk met die speldjes op de revers? Die waren mij nog niet eerder opgevallen.
Ze doen natuurlijk meteen denken aan de patriottische speldjes die Amerikaanse presidenten en andere overheidsfunctionarissen sinds de aanslagen van 11 september 2001 dragen. Maar draagt Rutte - en de anderen - ook zo'n speldje in Nederland of alleen in Brussel en gaat ie al af in de auto op de terugweg? En draagt die rechtse meneer trouwens altijd een afwijkende rode stropdas?

Goede werkrelatie

Dat Cameron en Rutte een goede werkrelatie onderhouden is al langer bekend. Rutte bewondert Cameron en G-B vooral vanwege het economische 'groeimodel'. In tegenstelling tot elders in de EU is er in G-B nog sprake van kleine groeispurtjes, ook al zijn die inmiddels verdwenen. De minister van financiën George Osborne ligt steeds vaker onder vuur wegens zijn financiële beleid die de economie afknelt.
In het najaar van 2011 bezocht Rutte voor het eerst Cameron en sindsdien is er sprake van de Camerutte-as: zij trekken in Europa vooral samen op tegen het voormalige tandem Merkozy. Het is vooralsnog onduidelijk wie deze term als eerste heeft bedacht: het weekblad Elsevier of de NRC.
Cameron op zijn beurt kwam vorige zomer nog met een opmerkelijke steunbetuiging, een verkiezingsboodschap zeg maar voor het VVD-partijcongres, aan Rutte.

EU-speech in Nederland

Aan het begin van dit jaar was er sprake van grote opwinding: Cameron zou zijn, vantevoren al geroemde, speech over een nieuwe verhouding van G-B tot de Europese Unie, in Nederland gaan houden. Het vinden van een geschikte datum was nog een heel probleem vanwege de Frans-Duitse politieke agenda (o.a. verkiezingen en herdenkingen).
Het evenement stond uiteindelijk aangekondigd voor vrijdagmorgen 18 januari 2013 in de Beurs van Berlage te Amsterdam. Eerder werd ook Den Haag overwogen, maar dit werd de Nederlandse regering wat te heet onder de voeten. Op het laatste moment (donderdagavond) werd de langverwachte speech alsnog afgelast wegens het uitbreken van een gijzelingsdrama in Algerije.
Veel politici in Nederland waren daar achteraf gezien eigenlijk wel blij mee. Was het wel zo verstandig van de premier om een zo openlijke steunbetuiging aan een algemeen kritische houding tegenover Europa te geven?
Toch leeft de kritiek van Cameron op de weinig democratische werking van de Europese Unie in bredere kringen. Rutte laat zich daarom graag als klankbord gebruiken om, samen met andere Euro-kritische landen als Denemarken en Zweden, in de schaduw van Cameron het Nederlandse gewicht in Europa te verzwaren.

Homo-huwelijk

En hoe zit het dan met mijn eigen interpretatie van deze foto, bij wijze van grap? Is die soms net zo misleidend als die van de NRC? Juist vorige week werd het in G-B mogelijk voor homostellen om te trouwen nadat sinds 2004 al een geregistreerd partnerschap mogelijk was.
Het initiatief tot dit wetsvoorstel kwam van premier Cameron zelf en was niet eerder aangekondigd. Sinds 2010 is een homohuwelijk eveneens geldig in de Verenigde Staten; afgelopen najaar stemde het Australische parlement daarentegen nog tegen.

Een flinke minderheid van de eigen Conservatieve partij (136 leden) van de premier stemde afgelopen dinsdag eveneens tegen (totale stemverhouding: 400 om 175) en dit lijkt een heuse splijtzwam te vormen binnen de partij. Ook de anglicaanse kerk worstelt al jaren met de kwestie van toelating van 'gay bishops'.

Celibataire premier

Wat in dit geval qua beeldvorming slechts ontbreekt, is een hand van Cameron rustend op de schouder van Rutte. Dan had de foto eigenlijk geen uitleg meer nodig gehad: zo krachtig kan een beeld soms zijn.
Dat Rutte bovendien nou juist zijn 'soulmate' heeft gevonden in een Britse, conservatieve premier, en bijvoorbeeld niet in de halve Nederlander en liberaal Nick Clegg, is ook anderszins opmerkelijk.
Voor het Rutte-model (lees de celibataire premier) bestaat tenslotte eveneens een duidelijk Brits voorbeeld: Edward Heath. Deze pianospelende (!) en zeilende premier (1970-74) loodste notabene G-B de Europese Gemeenschap binnen in 1973. Heath's grote rivaal binnen de Conservatieve partij was notabene een vrouw: Margaret Thatcher.
Een potentiële conservatieve partijleider, Michael Portillo, kon het rond de eeuwwisseling wel vergeten na onthullingen over eerdere (homo)sexuele ervaringen. Vervolgens werd William Hague, die hoewel in 1997 netjes getrouwd, toen (en ook later in 2010) niet aan dezelfde geruchtenstroom wist te ontsnappen wel de nieuwe partijleider. In die rol bleek hij ongeschikt maar inmiddels is hij succesvol minister van Buitenlandse Zaken.


Gerelateerde blogs:

9/11 in fotografische context
Welke crash zag ik precies? Context, authenticiteit en herinnering (2)
Context, authenticiteit en herinnering (1): Zandvoort

Context, authenticiteit en herinnering (2): de waarde van werelderfgoed

Vorige week werd bekend gemaakt dat een zebrapad ergens in Londen op de Werelderfgoedlijst is geplaatst. Uiteraard betreft het niet zomaar een zebrapad, maar degene welke de elpeehoes van het album Abbey Road (1969) van de popgroep The Beatles siert. Het zou de laatste studioplaat worden vernoemd naar de vlakbij gelegen opnamestudio.

Abbey Road

Als archivarissen zouden wij licht fronsend moeten gaan kijken bij het besef dat we hier niet eens met het originele zebrapad te maken hebben, maar in feite met een kopie. Het zebrapad is namelijk meer dan dertig jaar geleden enkele meters verplaatst, daarmee behoorlijk afbreuk doend aan de authenticiteit ervan: van het origineel rest hoegenaamd niets. Details over deze verkeersingreep zijn trouwens verloren gegaan, maar wellicht dat een vasthoudende Beatle-fan (en onderzoeker) zich ooit nog eens in dit onderwerp vastbijt.
Ik heb eens een reportage gezien op BBC London dat met name automobilisten zich doodergeren aan al die bewust langzaam overstekende voetgangers met fotocamera in de aanslag. Voor de dagelijkse ervaring van de talloze toeristen lijkt dit overigens allemaal weinig uit te maken. Bekijk een van de leukste webcams ter wereld en wacht geheid op de eerste toeristen, al dan niet in gekke pose:

http://www.abbeyroad.com/visit/

Wie de camerabeelden met de hoesomslag vergelijkt ziet dat deze in tegengestelde richting is genomen. Het zebrapad lag waarschijnlijk meer noordwaarts (dus naar boven toe op de webcam, richting de kruising met de andere weg).

http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-london-12059385

Huis film The Godfather: 2.9 miljoen dollar

Met de status van internationaal cultureel erfgoed is het eigenlijk heel oneerlijk gesteld. Daarom volgen hier enkele spraakmakende voorbeelden van de afgelopen tijd die de UNESCO alvast gemist heeft.
Eerder deze maand werd bekend dat de villa uit de film The Godfather (1972) te koop staat. Het landhuis is gelegen in een sjieke wijk bij Staten Island te New York en kost slechts 2,9 miljoen dollar. 'Slechts' omdat hier toch wel sprake is van een belangrijk stuk filmgeschiedenis, maar kennelijk (nog?) niet erfgoedwaardig. Het terrein omvat 4 hectare grond, het huis zelf telt o.a. 8 slaapkamers, er is een garage voor vier auto's en een overdekt buitenzwembad.



Bekijk een filmpje, met gebruikmaking van documenten, over hoe serieus de producenten destijds met de geschiedenis van hun locaties omgingen.




Doodskist Lee Harvey Oswald: 87.000 dollar



Ook aan meer beruchte, maar daardoor niet minder bekende mensen valt goed te verdienen. Halverwege december werd de doodskist van Lee Harvey Oswald verkocht voor iets meer dan 87.000 dollar. Het lichaam werd op last van zijn weduwe in 1981 opgegraven ter controle of hijzelf wel in de kist lag en niet een Russische 'bodydouble'.
De kist is destijds door de begrafenisonderneming omgeruild voor een ander exemplaar; de houten kist vertoonde namelijk behoorlijke waterschade.

http://www.msnbc.msn.com/id/40707600/ns/us_news/

In een interessante wending van de zaak heeft de broer van LHO sindsdien verklaard juridische stappen te overwegen. Het houden en doorverkopen van de kist, tenslotte eigendom van de familie, zou behalve onwettig tevens onethisch zijn. Robert Oswald stuurt aan op vernietiging van de kist.

http://www.newser.com/story/108001/lee-harvey-oswald-brother-furious-about-coffin-sale.html

Raam Texas School Depository Building: 3 miljoen dollar

Eerder in 2007 was al eens het raam van de Texas School Depository Building, van waaruit Oswald had geschoten op president Kennedy, geveild op eBay voor iets meer dan3 miljoen dollar. Het raam was daarmee meer waard dan het hele gebouw. Het winnende bod (door een Nederlander) kon echter door hem niet worden geëffectueerd.
Geheel in overeenstemming met de Kennedy-mythe is er overigens gerede twijfel of dit wel het oorspronkelijke raam is ...

http://www.dallasnews.com/sharedcontent/dws/news/localnews/stories/DN-windowsold_17met.ART0.State.Edition2.211f474.html

Land Unabomber: 69.500 dollar

Een afgelegen stuk grond van 1,4 hectare in de Amerikaanse staat Montana is inmiddels te koop voor 69.500 dollar, in plaats van de oorspronkelijke 154.500 dollar. Dit land is bezit geweest van Unabomber Ted Kaczynski die tot levenslang is veroordeeld voor een reeks bombrieven. Het stuk grond bij Lincoln wordt verkocht als zijnde 'a piece of infamous American history'.

http://www.msnbc.msn.com/id/40507673/ns/us_news-life/

Kazcynski werd na zeventien jaar in 1996 ontmaskerd nadat hij een jaar eerder een maatschappijkritisch manifest had opgestuurd naar de New York Times en Washington Post: bij publicatie zou hij zijn terreurcampagne stopzetten. Onder druk van de FBI stemde de Post uiteindelijk hiermee in.
De eenvoudige hut, waarin hij zijn campagnes bedacht en uitvoerde, staat echter inmiddels niet meer op dit stuk land maar in een museum te Washington: geheel buiten de oorspronkelijke context geplaatst dus. Bekijk de interactieve versie van zijn hut.
Dat er nog geen film is over zijn intrigerend leven is al even verwonderlijk: Russell Crowe lijkt mij alvast zeer geschikt als hoofdrolspeler; met baard lijken de twee qua uiterlijk bijzonder veel op elkaar. Zijn leven is ook om diverse archivistische redenen (waaronder ontwikkeling van het geheimschrift) overigens interessant genoeg: lees meer daarover;

http://nl.wikipedia.org/wiki/Theodore_Kaczynski

Harry Truman: te veel huizen

Treurig is het ondertussen gesteld met sommige van de maar liefst 4 voormalige woonhuizen van president Harry S. Truman in Independence, Missouri. Slechts een daarvan heeft een officiële status; ook het gebied eromheen waarin hij wandelde wordt zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat gepreserveerd.
In totaal worden er reeds vier 'properties' van Truman voor het nageslacht bewaard. De twee huizen die in economisch minder gunstige wijken liggen worden daarentegen genegeerd, met o.a. als argument dat hier niet langer sprake is van historische integriteit (de gebouwen zouden te zeer zijn gewijzigd en of verwaarloosd).
Het tastbare erfgoed van een van Amerika's favoriete presidenten dreigt zo gedeeltelijk verloren te gaan.


http://www.nytimes.com/2010/10/16/us/16truman.html?ref=harrystruman

Woonhuis Edward Heath gesloten

Eerder dit jaar werd bekend dat het huis van voormalig premier Edward Heath zal worden gesloten, wat inmiddels inderdaad is gebeurd. Volgens de 'Trustees' kostte e.e.a. meer dan dat het aan inkomsten opleverde. Het huis is drie jaar open geweest voor het publiek en trok al met al 30.000 bezoekers. Het waarschijnlijke lot zal verkoop van huis en inboedel zijn in de nabije toekomst.
Heath was een van de merkwaardigste premiers van Groot-Brittannië uit de 20e eeuw, al was het maar vanwege zijn vrijgezelle status en goed pianospel (aan wie doet mij dit toch denken?).

http://www.arundells.org/

Geboortehuis Ringo Starr gesloopt

En het geboortehuis van Ringo Starr is zo goed als niet meer. Het gehele woonblok Madryn Street te Liverpool valt aan de slopershamer ten prooi, zo werd althans gedurende de afgelopen zomer bekend gemaakt. Eerder was er mogelijk nog sprake van dat het huis zou worden afgebroken en opgebouwd in een museum.
De Victoriaanse woningen in deze achterstandswijk verkeren in dusdanige staat van verval dat dit eigenlijk nog de enige reëele optie is. Niet elke Beatle heeft klaarblijkelijk dezelfde status: de geboortehuizen van zowel Paul McCartney, als John Lennon worden immers beide wel bewaard.

http://www.telegraph.co.uk/culture/music/the-beatles/7950399/Ringo-Starrs-birthplace-faces-the-bulldozers.html



Nawoord 4 januari 2011/15 augustus 2012

Het geboortehuis van Ringo Starr heeft begin januari 2011 vooralsnog uitstel van executie gekregen.

En inmiddels, ruim een jaar later, is het zelfs definitief van de sloop gered; het huis zal worden opgeknapt. De toeristische trek naar Liverpool namens de Beatles heeft het pleit gewonnen van de gemeentelijke plannen.

Gerelateerde blogs
Context, authenticiteit en herinnering (1): Zandvoort