Ik zag dit boekje toevallig vorige week in de boekhandel en moest er heimelijk wel om lachen - ongetwijfeld niet het beoogde effect van de auteur - al is het maar vanwege de mooie voorkant. Het boek maakt daarmee wat mij betreft in de eerste plaats alvast kans voor 'beste boekomslag' van 2010. Voor degenen die mij niet geloven: een dergelijke award bestaat echt.
Managementliteratuur
In de tweede plaats is in bijna geen enkele boekhandel een plankje archivistiek voorradig (enigszins begrijpelijk) maar wie bij de managementliteratuur kijkt, vaak een hele afdeling, doet soms verrassende ontdekkingen. Daarom de suggestie van deze zijde om eens wat vaker daar te buurten en wellicht ook wat hiervan in de archiefopleiding mee te nemen.
Rapportvervuiling
De klacht van de auteur betreft vooral de (onleesbare) inhoud van de meeste rapporten: volgens hem is er sprake van een grote mismatch tussen de makers en de organisatie. Een paradigmawisseling (waar hebben we dat eerder gehoord?) biedt volgens hem slechts uitkomst. En, om het allemaal nog ingewikkelder te maken, de lineaire lezer bestaat niet meer volgens deze 'rapportdeskundige'. 'Rapportbestrijding is mijn missie', verklaart hij dan ook onomwonden. 'We gaan de wereld bevrijden van de papieren plaag!' die van een ander.
Verdienmodel?
Maar ik moest ook aan iets anders denken, een plannetje dat ik al jaren heimelijk koester: kunnen archiefdiensten geen verdienmodel invoeren op dit terrein en zo een succesvolle derde geldstroom genereren?
Rapporten worden vaak over dezelfde kwesties geschreven - en eigenlijk alleen nog maar meer - omdat de politiek steeds minder durft te beslissen. Een dergelijk uitstel namens de diverse bestuursorganen leidt namelijk zelden tot afstel maar vaak wel tot een nieuw (en meestal lijvig) rapport.
Wat er dan feitelijk gebeurt is dat dezelfde kwestie opnieuw wordt uitgezocht alleen door een ander organisatieadviesbureau. En met enig geluk verdwijnt ze in dezelfde bureaulade, bovenop het eerdere verschenen rapport.
Fokker
Een goede kennis van mij vertelde eens hoe destijds bij de overname van Fokker door het ministerie van Economische Zaken een rapport werd besteld over de kredietwaardigheid van de firma bij een of ander Londens bureau. Feitelijk leverden zij niet veel meer af dan een veredelde knipselkrant samengesteld uit de Financial Times, Wall Street Journal etc. Het Londense bureau leverde een gepeperde rekening in van enige tonnen die waarschijnlijk zonder morren is betaald.
Kennis
Dat kunnen wij toch beter? Of het nu om scheepswrakken uit de 17e of 18e eeuw gaat, grondstofvoorraden in de 19e eeuw in onze koloniën, allerlei infrastructurele werken van de 20e eeuw, provinciale zaken, gemeentelijke kwesties etc.: de rapporten ervan zitten vaak in de archieven. Van visionaire, niet uitgevoerde rapporten tot taaie, onleesbare rapporten.
Nu moeten we alleen nog leren hoe dit te vermarkten. Zouden bedrijven ook zo slordig omgaan met hun kennis? Ik vermoed van niet.
Lees verder:
http://www.nrcnext.nl/geld-en-werk/tag/rapportbestrijding/
http://www.verderintrainen.nl/nieuws/lees-bericht/44/%E2%80%98Rapportbestrijding-is-mijn-missie%E2%80%99
Nawoord d.d. 18-09-2013
Enige wijzigingen in de opmaak aangebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten