Ook het monument voor het gebouw, met de straaljager geplet in de handpalm van een vuist, heb ik nu al herhaaldelijk op de (staats)televisie voorbij zien komen als een soort pauze-of testbeeld. Volgens het blad de Esquire geldt het als een van de zeven totalitaire wonderen van de wereld. Bekijk ze allemaal.
En n.a.v. de luchtacties in het kader van de ingestelde no-fly zone werd door hem opgeroepen tot een (middeleeuwse) heilige kruistocht. Zodoende ging Libië definitief over van pan-Arabisme op pan-islamisme. Zijn curieuse gedrag was daarnaast al diverse keren het onderwerp van Wikileaks.
Libië: (voormalige) Italiaanse kolonie
Weinigen zullen weten dat honderd jaar geleden Libië in 1911 werd binnengevallen en enige decennia werd bezet door Italië. Libië was daarmee van 1911 tot 1943 een Italiaanse kolonie. Dit verklaart ook nog altijd de nauwe economische banden tussen beide landen (Italië is Libië's belangrijkste handelspartner), vooral vanwege aardolie, en de soms bizarre bezoeken van Ghadaffi aan Italië in de afgelopen jaren.
In 2008 werd door premier Berlusconi zelfs excuses aangeboden voor het koloniale verleden inclusief een forse schadevergoeding in de vorm van herstelbetalingen van bijna 4 miljard euro. In ruil moest Libië beter gaan toezien op de illegale migratie vanaf de Libische kust, dat in dat opzicht als een centrale as fungeert voor Noord-Afrika.
Tevens werd een heuse vriendschapsdag in het leven geroepen te houden op 30 augustus.
Het koloniale avontuur van Italië
Libië werd veroverd in het kader van een ingezette oorlog tegen het Ottomaanse rijk op 28 september 1911, dat in toenemende mate met interne onrust te maken kreeg. De roep tot kolonialisme in Italië werd geleid door nationalistische groeperingen, maar ook leidende katholieke functionarissen.
Het land was pas zelf een eenheid geworden in 1861, een feit dat dit jaar overigens uitgebreid wordt herdacht. In 1896 had Italië nog een invasie van Ethiopië achter de rug in een mislukte poging zijn plaats op het wereldtoneel te vestigen.
Verovering
Op 26-27 september 1911 werd door de Italiaanse regering o.l.v. van premier Giolitti een ultimatum gesteld waarin overgave van de gebieden Tripolitania en Cyrenaica werd geëist.
Binnen drie weken van de oorlogsverklaring had Italië de meeste havensteden en het kustgebied veroverd. Na de verovering van Tripoli op 3 oktober, stuitte men echter op heviger verzet bij Benghazi. Tevens kreeg men te maken met een Arabische guerilla vanuit de bergen aangevoerd door cavalerie. Deze opstand, geleid door Omar Mukthar, zou tot diens gevangenschap in 1931 duren.
Het duurde bijna een jaar voordat er vrede werd gesloten op 18 oktober 1912. Italië's expeditieleger van 34.000 manschappen was inmiddels uitgegroeid tot een troepenmacht van 100.000.
Aan beide zijden vonden de nodige gruweldaden plaats. Vele honderden Libische families werden bijvoorbeeld verscheept naar de eilanden van Tremiti in de Adriatische zee en verbleven daar vrijwel zonder enige levensvoorziening. Bijna eenderde van hen overleed.
Voor Italië zou de bezetting van Libië, in het kader van toetreding in 1915 tot de Eerste Wereldoorlog, vooral een blok aan het been worden. Maar liefst 60.000 troepen waren nodig om de vrede te bewaren. In het land zelf leidde de bezetting desondanks tot enthousiasme nu het idee van een 'Groot-Italië' werkelijkheid leek te worden.
Libië: eerste luchtbombardement ooit
Een bijzonder detail is nog dat Libië toen het eerste land was dat te maken kreeg met luchtbombardementen: op 1 november 1911 vanuit een luchtschip of zeppelin.
Nawoord
En nu ook Nederland gisteravond tot militaire ondersteuning heeft besloten inzake Libië, binnenkort meer over de Nederlandse betrokkenheid bij het conflict honderd jaar geleden.
1 opmerking:
Ik wacht in spanning op het vervolg, je prikkelt mijn nieuwsgierigheid weer eens: "de Nederlandse betrokkenheid bij het conflict honderd jaar geleden"
Een reactie posten