Geschiedenis wordt steeds eigentijdser, en daarmee ook (de problemen van) het archiveren. Digitalisering is natuurlijk het bekendste voorbeeld hiervan, maar er zijn tevens andere uitdagingen.
Demonstratie Londen
Op 26 maart j.l. werd een grote demonstratie gehouden in Londen tegen het regeringsbeleid (lees de harde bezuinigingen). De demonstratie haalde vooral het nieuws wegens de gewelddadige uitbarstingen in het centrum van Londen door een kleine groep van demonstranten of relschoppers, zoals de laatste jaren daar al vaker het geval is.
De demonstratie zal echter ook anderszins de geschiedenis ingaan. Het Museum of London heeft namelijk de actievoerders gevraagd hun protestborden e.d. af te staan aan dit museum voor een toekomstige tentoonstelling. En aangezien het MoL min of meer leidend is voor de herinrichting van de Nederlandse historische musea (zie mijn eerdere blog over museale identiteit), kunnen soortgelijke berichten verwacht worden in de Nederlandse pers.
http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-london-12921158
Tijdens de demonstratie werden reeds honderden items verzameld door studenten van Goldsmiths University. De deelnemers waren aldus tevens hun eigen archivarissen: welke selectiecriteria daarbij precies zijn gehanteerd (zie onderstaande foto), is mij overigens niet bekend.
'People's history'
Het is in ieder geval het zoveelste bewijs van hoe wij, de mens, letterlijk onze eigen geschiedenis schrijven. Deze gedachtegang - onder de noemer 'people's history' - is sinds enkele decennia onder historici steeds meer terrein aan het winnen. Eveneens dringt dit beeld langzaam het archiefwezen binnen (bv. in de vorm van verhalenarchieven).
Sociale bewegingen hebben vaak hun eigen beeldtaal. Vakbewegingen e.d. hadden bijvoorbeeld vroeger mooie vaandels die in optochten werden meegedragen. In dit geval ging het, volgens de curator van het museum, vooral om meer individuele hartekreten van mensen in plaats van de vaak standaard slogans ('No more war') bij demonstraties.
Dit zou dan kunnen passen in het gegeven dat mensen steeds meer zichzelf centraal stellen: zij spelen de hoofdrol in de film over hun eigen leven; geschiedenis is grotendeels autobiografisch geworden.
Hans Aarsman
Ik moest hier mede aan denken vanwege de bijzondere bijdrage eergisteren in DWDD van Hans Aarsman over Timo Tasche n.a.v. de schietpartij in Alphen aan den Rijn.
Timo Tasche: van beroep demonstrant
Al enkele jaren, sinds 2007, is er een Duitse jongen actief die telkens bij dit soort dramatische gebeurtenissen deels dezelfde tekstborden plaatst. De vraag of hij gek is of niet en zijn (on)zinnige vraagstellingen, laat ik hier even buiten beschouwing. Hij heet Timo Tasche en wordt in diverse media ook wel als rampkunstenaar of dramademonstrant omschreven.
Eén beeld trof mij in het bijzonder: zijn garage vol met protestborden. Zou er zich intussen al een museum of archief gemeld hebben voor deze collectie?
Nawoord d.d. 25-10-2011: Occupy
In het najaar van 2011 deed de Occupy-protestbeweging wereldwijd van zich weten, te beginnen in Wall Street. Een gedeelde noemer, behalve diepe, gedeelde maatschappelijke onvrede over het groeiende verschil tussen arm en rijk ('We are the 99 %'), is er niet maar het leidde wel tot een hoop bordkartonnen creativiteit c.q. kartonpoëzie. Hieronder een overzicht:
http://www.happynews.nl/2011/10/08/de-25-beste-protestborden-van-occupywallstreet/
http://www.humo.be/fotospecials/58196/en-ze-gaan-nog-niet-naar-huis-24-uur-op-occupy-wall-street
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2734/Foto/photoalbum/detail/2969512/309499/1/Wat-willen-al-die-demonstranten-Lees-mee.dhtml
Ook in Amsterdam kwam er navolging; merkwaardig genoeg was een deel van de protestborden in het engels gesteld. Voor zover bekend heeft het Amsterdam Museum zich niet opgeworpen als beheerder van al dit cultureel erfgoed: een gemiste kans lijkt mij.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2720/Nieuws/photoalbum/detail/2968967/309366/6/Occupy-demonstratie-trekt-dik-1000-man-in-Amsterdam.dhtml
Op de diverse demonstraties gedurende het jaar 2011 (inclusief de Arabische lente) was wel een gedeeld symbool te zien: een boosaardig masker. Lees meer daarover.
Literatuur
Mart Smeets, Oma, dit was uw laken en andere spannende doeken (Leeuwarden 1986)
Demonstratie Londen
Op 26 maart j.l. werd een grote demonstratie gehouden in Londen tegen het regeringsbeleid (lees de harde bezuinigingen). De demonstratie haalde vooral het nieuws wegens de gewelddadige uitbarstingen in het centrum van Londen door een kleine groep van demonstranten of relschoppers, zoals de laatste jaren daar al vaker het geval is.
De demonstratie zal echter ook anderszins de geschiedenis ingaan. Het Museum of London heeft namelijk de actievoerders gevraagd hun protestborden e.d. af te staan aan dit museum voor een toekomstige tentoonstelling. En aangezien het MoL min of meer leidend is voor de herinrichting van de Nederlandse historische musea (zie mijn eerdere blog over museale identiteit), kunnen soortgelijke berichten verwacht worden in de Nederlandse pers.
http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-london-12921158
Tijdens de demonstratie werden reeds honderden items verzameld door studenten van Goldsmiths University. De deelnemers waren aldus tevens hun eigen archivarissen: welke selectiecriteria daarbij precies zijn gehanteerd (zie onderstaande foto), is mij overigens niet bekend.
'People's history'
Het is in ieder geval het zoveelste bewijs van hoe wij, de mens, letterlijk onze eigen geschiedenis schrijven. Deze gedachtegang - onder de noemer 'people's history' - is sinds enkele decennia onder historici steeds meer terrein aan het winnen. Eveneens dringt dit beeld langzaam het archiefwezen binnen (bv. in de vorm van verhalenarchieven).
Sociale bewegingen hebben vaak hun eigen beeldtaal. Vakbewegingen e.d. hadden bijvoorbeeld vroeger mooie vaandels die in optochten werden meegedragen. In dit geval ging het, volgens de curator van het museum, vooral om meer individuele hartekreten van mensen in plaats van de vaak standaard slogans ('No more war') bij demonstraties.
Dit zou dan kunnen passen in het gegeven dat mensen steeds meer zichzelf centraal stellen: zij spelen de hoofdrol in de film over hun eigen leven; geschiedenis is grotendeels autobiografisch geworden.
Hans Aarsman
Ik moest hier mede aan denken vanwege de bijzondere bijdrage eergisteren in DWDD van Hans Aarsman over Timo Tasche n.a.v. de schietpartij in Alphen aan den Rijn.
Timo Tasche: van beroep demonstrant
Al enkele jaren, sinds 2007, is er een Duitse jongen actief die telkens bij dit soort dramatische gebeurtenissen deels dezelfde tekstborden plaatst. De vraag of hij gek is of niet en zijn (on)zinnige vraagstellingen, laat ik hier even buiten beschouwing. Hij heet Timo Tasche en wordt in diverse media ook wel als rampkunstenaar of dramademonstrant omschreven.
Eén beeld trof mij in het bijzonder: zijn garage vol met protestborden. Zou er zich intussen al een museum of archief gemeld hebben voor deze collectie?
Nawoord d.d. 25-10-2011: Occupy
In het najaar van 2011 deed de Occupy-protestbeweging wereldwijd van zich weten, te beginnen in Wall Street. Een gedeelde noemer, behalve diepe, gedeelde maatschappelijke onvrede over het groeiende verschil tussen arm en rijk ('We are the 99 %'), is er niet maar het leidde wel tot een hoop bordkartonnen creativiteit c.q. kartonpoëzie. Hieronder een overzicht:
http://www.happynews.nl/2011/10/08/de-25-beste-protestborden-van-occupywallstreet/
http://www.humo.be/fotospecials/58196/en-ze-gaan-nog-niet-naar-huis-24-uur-op-occupy-wall-street
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2734/Foto/photoalbum/detail/2969512/309499/1/Wat-willen-al-die-demonstranten-Lees-mee.dhtml
Ook in Amsterdam kwam er navolging; merkwaardig genoeg was een deel van de protestborden in het engels gesteld. Voor zover bekend heeft het Amsterdam Museum zich niet opgeworpen als beheerder van al dit cultureel erfgoed: een gemiste kans lijkt mij.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2720/Nieuws/photoalbum/detail/2968967/309366/6/Occupy-demonstratie-trekt-dik-1000-man-in-Amsterdam.dhtml
Op de diverse demonstraties gedurende het jaar 2011 (inclusief de Arabische lente) was wel een gedeeld symbool te zien: een boosaardig masker. Lees meer daarover.
Literatuur
Mart Smeets, Oma, dit was uw laken en andere spannende doeken (Leeuwarden 1986)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten